Ποιά είναι η καλύτερη πολεμική τέχνη για αυτοάμυνα;
Είναι μια αρκετά συνηθισμένη ερώτηση, για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το είδος. Πιθανά ο κύριος λόγος για αυτό είναι η τεράστια ποικιλία που παρουσιάζεται και το ότι αντιμετωπίζοντάς αυτήν την πληθώρα, θέλουν να επενδύσουν τον χρόνο και το χρήμα τους σε κάποιο είδος που πιστεύουν ότι τους ταιριάζει.
Αυτή βέβαια είναι μια λογική σκέψη μιας και κανείς δεν θέλει να σπαταλάει αυτά τα αγαθά. Όμως, πως επιλέγει κανείς ακριβώς αυτό που του ταιριάζει και πως μπορεί να το κρίνει;
Ίσως το καλλίτερο πράγμα είναι να ξεκαθαρίσει πρώτα τι ακριβώς είναι η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ. Μετά, τι είναι μια ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, τι είναι η ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΘΛΗΣΗ και ποιό σύστημα ταιριάζει καλλίτερα στην αυτοάμυνα.
Αρχίζοντας με το ζητούμενο το οποίο είναι η ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ και όχι η πολεμική τέχνη ή μαχητική άθληση, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τον ΟΡΟ και την ΕΦΑΡΜΟΓΗ της.
Ο ΟΡΟΣ περιγράφει οποιαδήποτε πράξη ενός ατόμου, που έχει σκοπό την αποφυγή άμεσης επιβλαβούς πράξης, προερχόμενης από άλλο άτομο. Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ είναι αυτό που ορίζει ο νόμος στη συνέχεια και όχι ότι θεωρεί ο καθένας αυτοάμυνα. (Δείτε – Νόμιμη αυτοάμυνα)
Η καλύτερη πολεμική τέχνη για αυτοάμυνα, δεν είναι τέχνη!
Έχοντας αυτά κατά νου ως αρχή, πρέπει να αναρωτηθούμε:
Πως ακριβώς εξυπηρετεί μια «πολεμική» τέχνη ή μια μαχητική «άθληση» τον σκοπό της αυτοάμυνας;
Κατά πόσο δηλαδή ταιριάζει κάποιο από αυτά στην αυτοάμυνα, διότι αντικειμενικά, ούτε σε πόλεμο βρίσκεται ένας πολίτης, ούτε κάνει άθληση όταν ασκεί αυτοάμυνα. Πρακτικά, αυτό που ο νόμος του επιτρέπει είναι να ασκήσει όση βία είναι αναγκαία για να σταματήσει ο θήτης να ασκεί βία στον ίδιο.
Εάν λοιπόν είναι ΠΟΛΕΜΙΚΗ η προσέγγιση, τότε η λογική και το πνεύμα είναι να ασκήσει βία χωρίς φραγμούς, μέχρι να σακατέψει ή να σκοτώσει τον «εχθρό».
Εάν από την άλλη είναι ΑΘΛΗΤΙΚΗ η προσέγγιση, τότε η λογική και το πνεύμα είναι να ασκήσει οριοθετημένη βία, χωρίς σκοπό να τραυματίσει ή να σακατέψει τον «αντίπαλο».
Αν εξετάσουμε αντικειμενικά αυτές τις δύο προσεγγίσεις, αντιλαμβανόμαστε γρήγορα ότι δεν μπορείς να σακατεύεις και να σκοτώνεις ανθρώπους με το παραμικρό αδίκημα. Και, από το άλλο άκρο, δεν μπορείς να ασκείς άθληση όταν κινδυνεύεις θανάσιμα.
Η καλύτερη μαχητική άθληση για αυτοάμυνα, δεν είναι άθληση!
Μήπως χρειάζεται κάτι τελείως διαφορετικό που να μπορεί να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της αυτοάμυνας και όχι του πολέμου ή της άθλησης;
Το επόμενο που πρέπει να εξεταστεί είναι με ποιό ΠΝΕΥΜΑ ασκούνται αυτά στην σημερινή πραγματικότητα, διότι με τον χρόνο οι έννοιες και οι πρακτικές εφαρμογές έχουν αλλάξει.
Για να εξηγήσουμε καλλίτερα, μπορεί να έχετε παρατηρήσει ότι, οι ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ έχουν γίνει πιο ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ, ενώ η ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΘΛΗΣΗ έχει γίνει πιο ΠΟΛΕΜΙΚΗ.
Για παράδειγμα, αυτό που πρακτικά θα έπρεπε να είναι ΠΟΛΕΜΙΚΟ σε χαρακτήρα (ανελέητο και θανατηφόρο) έχει θεσπίσει ΑΓΩΝΕΣ και ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΘΛΗΣΗΣ, συνήθως χωρίς επαφή ή με ελαφριά επαφή. Και, αυτό που πρακτικά θα έπρεπε να είναι ΑΘΛΗΤΙΚΟ σε χαρακτήρα (ευγενικό και γενικά αναίμακτο) έχει καταντήσει ΑΙΜΟΒΟΡΟ ΘΕΑΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΕΠΑΦΗΣ με τεχνικές που άνετα ΣΑΚΑΤΕΥΟΥΝ ή ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ.
Πως λοιπόν ταιριάζουν αυτά με το πνεύμα της αυτοάμυνας;
Το επόμενο ερώτημα που πρέπει να κάνει κανείς, είναι αν έχει την ΔΙΑΘΕΣΗ και την ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ή αν έχει την ΠΥΓΜΗ που χρειάζεται να τα αποκτήσει για να ασχοληθεί με πολεμική τέχνη ή μαχητική άθληση. Και τα δύο απαιτούν ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΕΠΙΜΟΝΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ και κυρίως ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ για να γίνει απλά ΙΚΑΝΟΣ κανείς σε αυτά.
Ταιριάζει αυτό με τις ανάγκες μερικών δευτερολέπτων χαοτικής βίας για να ξεφύγει κανείς από τον όποιο κίνδυνο;
Το τελευταία ερωτήματα που πρέπει να κάνει κανείς είναι αν μπορεί ο ίδιος/ια να επενδύσει το ΧΡΗΜΑ για να μάθει να ασκεί πολεμική τέχνη ή μαχητική άθληση. Μπορεί να μην ακούγεται πολύ ένα κατά τα άλλα «λογικό» ποσό κάθε μήνα. Όμως, αν είναι να το δίνει κανείς με προσαυξήσεις κάθε χρόνο για μία δεκαετία ή και παραπάνω, πρόκειται για σεβαστό σύνολο.
Η αυτοάμυνα θέλει δικό της τρόπο και πνεύμα
Είναι ανάγκη να δώσει κανείς τόσα χρήματα για κάτι που δεν ταιριάζει με το πνεύμα και την εφαρμογή της αυτοάμυνας;
Έχοντας κάνει τέτοιες ερωτήσεις, ερχόμαστε στο συμπέρασμα ότι ίσως η καλλίτερη απάντηση στον τίτλο είναι: ΚΑΜΙΑ!!
«Πως είναι αυτό δυνατόν!» μπορεί να ρωτάτε. Ας τα πάρουμε ένα-ένα:
- Η αυτοάμυνα πρόκειται για μια τελείως ξεχωριστή περίπτωση από την πολεμική τέχνη ή την μαχητική άθληση.
- Δεν έχει κανόνες πολέμου ή αθλητισμού αλλά καθαρά Νομικούς άρα ότι μαθαίνει κανείς πρέπει να συνάδει με αυτούς.
- Μπορεί να ασκηθεί ανά περίπτωση με νομικά οριοθετημένη βία αλλά και χωρίς φραγμούς όταν κινδυνεύουμε θανάσιμα.
- Το πνεύμα της δεν είναι αμιγώς ούτε ευγενικό, ούτε αναίμακτο, ούτε μόνο ανελέητο, ούτε πάντα θανατηφόρο.
- Πρέπει η βία που ασκείτε σε αυτοάμυνα να είναι ανάλογη με την περίπτωση και περίσταση, που σημαίνει ότι ο καθένας πρέπει να γνωρίζει το μέτρο του νόμου αλλά και το δικό του.
- Για τους σκοπούς της πρέπει κανείς να έχει ή να αποκτήσει μόνο την ΔΙΑΘΕΣΗ και την ΨΥΧΙΚΗ ΠΥΓΜΗ για να μπορέσει να κάνει όσα ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ και ΟΡΙΖΕΙ ο νόμος για να ξεφύγει από τον όποιο κίνδυνο. Δηλαδή βία για ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ.
- Ο χρόνος και τα χρήματα που χρειάζεται να διαθέσει κανείς για να μάθει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ και ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ είναι ΕΛΑΧΙΣΤΑ σε σύγκριση με την όποια πολεμική τέχνη ή μαχητική άθληση.
Από την στιγμή που έχουν ξεκαθαριστεί κάποιες σημαντικές απορίες και θέματα, τα πράγματα απλοποιούνται πολύ.
Αν κάποιος επιθυμεί να ασχοληθεί με μια τέχνη ή με την άθληση τότε χρειάζεται να ερευνήσει αυτούς τους τομείς. Αν από την άλλη επιθυμεί να μάθει να αμυνθεί τότε χρειάζεται να βρει την κατάλληλη υπεύθυνη οργάνωση ή ανθρώπους που μπορούν να του εξασφαλίσουν τις γνώσεις και δεξιότητες καθαρά για αυτοάμυνα.
Συμπέρασμα
Τι πρέπει να διδάσκεται, κανονικά; Απλές και εφαρμόσιμες πρακτικές, τακτικές και τεχνικές για να μπορέσει να προλάβει το κακό ή να το διαχειριστεί. Και, αν αυτά δεν μπορούν να εφαρμοστούν για οποιονδήποτε θεμιτό λόγο, τις δεξιότητες να δημιουργήσει δίοδο διαφυγής προς ασφαλές σημείο.